30 mei 2022
Als we op een plek of camping aankomen wil ik (Wesley) graag zo snel mogelijk de omgeving een beetje verkennen. Na een pizza uit onze eigen oven in de camper als goede bodem, begon ik rond een uur of 17.30 met een klein verkenningstochtje. Het regende licht en Demi besloot even lekker in de bus te blijven.
Sport kleren aan, helmpje op, telefoon op het stuur voor eventueel een route beschrijving als het nodig is, Polar horloge aan om een workout aan te zetten en achteraf alles te kunnen zien en gaan! Na een klein stukje fietsen in de buurt van de camping zag ik wat borden met namen erop van de omliggende bergen en ik besloot er ''random'' één te kiezen: Col Drusciè. Dit was niet per se een mountainbike route, maar ik denk gewoon bedoelt als wandelroute. Ik besloot het gewoon te proberen.
De Dolemieten bestaan natuurlijk voor een groot deel uit bergen en het gekozen pad ging dan ook gelijk redelijk stijl omhoog. Binnenste blad op een van de laagste versnellingen dus. In de eerste 2 kilometer maakte ik 200 hoogte meters en een gemiddelde snelheid +/- 8 km per uur.
Door de regen waren de losse steentjes best wel glad en het was dus best een beetje ''tricky''.
Af en toe kwam ik wat bordjes tegen met daarop een lago op een paar honderd meter en besloot ik even een afslag te maken om hier te kijken en een fotootje te schieten. Het waren mooie helder blauwe / groene meertjes.
Hierna reed ik weer een stukje terug naar de route richting Col Drusciè. Dit ging behoorlijk op en neer en naar beneden toe haalde ik af en toe snelheden tot ruim in de 37 km per uur. Klein beetje inhouden vanwege de regen en gladde paden.
Terug op de route kwam ik op een gedeelte wat echt ongelofelijk stijl was. Dit hele stuk bestond trouwens uit een smal paadje tussen de bomen. In de allerlaagste versnelling kwam ik nauwelijks vooruit af en toe keek ik met een schuin oog naar mijn horloge en zag ik dat 1.5 tot 2 km per uur fietste. Uiteindelijk werd het zo stijl dat ik meerdere keren achterover klapte en van mijn mountainbike moest springen om te voorkomen dat ik viel.
Fietsen had geen zin meer, dus ik besloot het lopend te proberen met de fiets naast of voor mij. Dit was lood en lood zwaar, het was ondertussen wat harder gaan regenen en ik gleed regelmatig uit met fiets en al. Doordat ik al een tijdje geen bordje meer had gezien en het al aardig schemerig werd, begon ik mij af te vragen of het een goed idee was verder te gaan.
Maar als ik iets zoals dit in mijn hoofd haal voelt het als falen als ik het niet zou halen. Bovendien wilde ik na dit harde werken ook wel beloond worden met een mooi uitzicht. Af en toe probeerde ik weer eens op te stappen, maar dit was steeds maar van korte duur. Het was hartstikke glibberig waardoor ik weg gleed of het was zo stijl dat de fiets achterover klapte.
Na een stuk van 1.5 kilometer lang en ruim 220 hoogte meters zag ik licht aan het einde van de tunnel, bijna letterlijk. De dichtbegroeide bomen maakte plaats voor een wat grotere open vlakte. Het zag het er naar uit dat ik in de buurt van top begon te komen. Het pad werd breder met veel losse stenen waar ik weer grip op kreeg tijdens het fietsen. |
Na ruim een uur klimmen kwam ik bij de top van de Col Drusciè. Pittig tochtje, maar het uitzicht was geweldig!
Na een aantal foto's en even FaceTimen met Demi moest ik wel een beetje snel beginnen aan de terugweg. Het begon namelijk echt redelijk donker te worden. Ik besprak al even met Demi dat ik hoopte dat ik via Google Maps een andere terugweg kon vinden, omdat de heenweg zo stijl was dat dit terug eigenlijk niet te doen zou zijn. Helaas bleek hierna dat Maps mij via de zelfde weg terug zou sturen en gezien ik de weg verder natuurlijk niet wist volgde ik toch deze route.
Ik kwam op het stuk waar ik op de heenweg een aantal keer achterover viel. Na wat glibberen en glijden reed ik een aantal meter ongecontroleerd op mijn voorwiel en kon nog net voorkomen dat ik voorover viel. Met mijn hart in mijn keel toch maar even een stukje lopen...
Hierna ging het snel, met top snelheden van +/- 37 km per uur naar beneden was ik in ruim 17 minuten weer beneden op de camping.
Pittig tochtje, leuk om de omgeving even te verkennen.
Reactie plaatsen
Reacties